Ο λύκος και η γριά

  

Λύκος και γραῦς

Λύκος λιμώττων περιῄει ζητῶν τροφήν. Γενόμενος δὲ κατά τινα τόπον, ἤκουσε παιδίου κλαίοντος καὶ γραὸς λεγούσης αὐτῷ· «Παῦσαι τοῦ κλαίειν· εἰ δὲ μή, τῇ ὥρᾳ ταύτῃ ἐπιδώσω σε τῷ λύκῳ.» Οἰόμενος δὲ ὁ λύκος ὅτι ἀληθεύει ἡ γραῦς, ἵστατο πολλὴν ἐκδεχόμενος ὥραν. Ὡς δ᾿ ἑσπέρα κατέλαβεν, ἀκούει πάλιν τῆς γραὸς κολακευούσης τὸ παιδίον καὶ λεγούσης αὐτῳ· «Ἐὰν ἔλθῃ ὁ λύκος δεῦρο, φονεύσομεν, ὦ τέκνον, αὐτόν.» Ταῦτα ἀκούσας ὁ λύκος ἐπορεύετο λέγων· «Ἐν ταύτῃ τῇ ἐπαύλει ἄλλα μὲν λέγουσιν, ἄλλα δὲ πράττουσιν.» 

 Ὁ μῦθος πρὸς ἀνθρώπους οἵτινες τὰ ἔργα τοῖς λόγοις οὐκ ἔχουσιν ὅμοια.

Ο λύκος γυρνά πεινασμένος
ζητώντας τροφή ο καημένος.
Ακούει παιδάκι που κλαίει
και μία γριά να του λέει:
« Κι αν σ’ έχω εγγόνι, ωστόσο
στο λύκο αν κλαις θα σε δώσω ».
Γι’ αλήθεια τα λόγια της παίρνει
ο λύκος κι εκεί περιμένει..
Μα κάποτε η νύχτα σαν φτάνει,
το εγγόνι η γριά καλοπιάνει:
« Ο λύκος εάν πλησιάσει,
ευθύς τη ζωή του θα χάσει ».
Κι αυτός όπως φεύγει και πάει,
προς τον εαυτό του μιλάει:
« Σ’ αυτήν την οικία μεγάλα
τα λόγια, μα οι πράξεις λεν άλλα ».

* Το έργο είναι του Gustave Dore (1832–1883)