Ο τυφλός

Ἀνὴρ πηρὸς

Ἀνὴρ πηρὸς εἰώθει πᾶν τὸ ἐπιτιθέμενον εἰς τὰς αὐτοῦ χεῖρας ζῷον ἐφαπτόμενος λέγειν ὁποῖόν τί ἐστι. Καὶ δή ποτε λυκιδίου αὐτῷ ἐπιδοθέντος, ψηλαφήσας καὶ ἀμφιγνοῶν εἶπεν · "Οὐκ οἶδα πότερον λύκου ἐστὶν ἢ ἀλώπεκος ἢ τοιούτου τινὸς ζώου γέννημα· τοῦτο μέντοι σαφῶς ἐπίσταμαι ὅτι οὐκ ἐπιτήδειον τοῦτο τὸ ζῷον προβάτων ποίμνῃ συνιέναι."

Οὕτω τῶν πονηρῶν ἡ διάθεσις πολλάκις καὶ ἀπὸ τοῦ σώματος καταφαίνεται.
 

Τυφλός μπορεί πανεύκολα ζώο ν’ αναγνωρίσει,
φτάνει στα χέρια του να ’ρθεί, για να το ψηλαφίσει.
Κάποτε κάποιοι τού ’φεραν ένα μικρό λυκάκι
κι απάντησε ευρισκόμενος σ’ αμφιβολία λιγάκι:
« Δεν ξέρω αν λύκος ή αλεπού είναι αυτό το ζώο,
πάντως κοπάδι πρόβατα μακριά του θα ’ναι σώο ».

Και την κακία ακόμα
μαντεύεις απ’ το σώμα.

* Έργο του Harrison Weir (1824-1906)