Η κολοβή αλεπού

 

  

Ἀλώπηξ κόλουρος

 Ἀλώπηξ ὑπό τινος πάγης τὴν οὐρὰν ἀποκοπεῖσα, ἐπειδὴ δι' αἰσχύνην ἀβίωτον ἡγεῖτο τὸν βίον ἔχειν, ἔγνω δεῖν καὶ τὰς ἄλλας ἀλώπεκας εἰς τὸ αὐτὸ προαγαγεῖν, ἵνα τῷ κοινῷ πάθει τὸ ἴδιον ἐλάττωμα συγκρύψῃ. Καὶ δὴ ἁπάσας ἀθροίσασα παρῄνει αὐταῖς τὰς oὐρὰς ἀποκόπτειν, λέγουσα ὡς οὐκ ἀπρεπὲς μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ περισσόν τι αὐταῖς βάρος προσήρτηται. Τούτων δέ τις ὑποτυχοῦσα ἔφη· " Ὦ αὕτη, ἀλλ' εἰ μή σοι τοῦτο συνέφερεν, οὐκ ἂν ἡμῖν τοῦτο συνεβούλευσας."

Οὗτος ὁ λόγος ἁρμόττει πρὸς ἐκείνους οἳ τὰς συμβουλίας ποιοῦνται τοῖς πέλας οὐ δι' εὔνοιαν, ἀλλὰ διὰ τὸ ἑαυτοῖς συμφέρον.

Ήταν που λέτε μια φορά
κάποια αλεπού δίχως ουρά.
Κι ήταν χωρίς ίχνος αιδούς
περίγελως κάθ’ αλεπούς.
Για να μη νιώθει πια ντροπή
στις άλλες σκέφτηκε να πει
κι αυτές να γίνουν κολοβές
γιατί είν’ οι ουρίτσες περιττές
κι αστεία δείχνουν τα κορμιά
χάνοντας κάθε ομορφιά…
Κάποια το ίδιο πονηρή
δίνει απάντηση σκληρή:
« Προσέξτε κάθε συμβουλή
που δίνει όποιος σας φθονεί…
αφού οι ουρές μας αν κοπούν
πού ’ναι αυτής δε θα ρωτούν…»

* Το έργο είναι του Randolph Caldecott (1846 – 1886)