Κολοιός καί Ἀλώπηξ
Κολοιὸς λιμώττων ἐπί τινος συκῆς ἐκάθισεν· εὑρὼν δὲ τοὺς ὀλύνθους
μηδέπω πεπείρους προσέμενεν ἕως σῦκα γένωνται. Ἀλώπηξ δὲ θεασαμένη αὐτον
ἐγχρονίζοντα καὶ τὴν αἰτίαν παρ᾿ αὐτοῦ μαθοῦσα ἔφη · «Ἀλλὰ πεπλάνησαι, ὦ
οὗτος, ἐλπίδι προσέχων, ἥτις βουκολεῖν μὲν οἶδε, τρέφειν δὲ οὐδαμῶς.»
Μια καλιακούδα που πεινά
προσμένει πότε μια συκιά
σύκα θα κάνει μέλι.
Και μια αλεπού την είδε εκεί
να περιμένει ώρα πολλή·
σαν έμαθε τι θέλει,
έκανε γέλιο τρανταχτό
κάτω απ’ το δέντρο το ξερό
να κατεβεί της γνέφει:
« Η ελπίδα κι αν παραπλανά
και για βοσκή σε σεργιανά,
καθόλου όμως δεν τρέφει ».
*Έργο του Ernest Griset, 1869
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου