Κώνωψ καὶ ταῦρος
Κώνωψ ἐπιστὰς κέρατι ταύρου καὶ πολὺν χρόνον ἐπικαθίσας, ἐπειδὴ ἀπαλλάττεσθαι ἔμελλεν, ἐπυνθάνετο τοῦ ταύρου εἰ ἤδη βούλεται αὐτὸν ἀπελθεῖν. Ὁ δὲ ὑποτυχὼν εἶπεν· «Ἀλλ᾿ οὔτε, ὅτε ἦλθες, ἔγνων, οὔτε, ἐὰν ἀπέλθῃς, γνώσομαι.»
Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο ἄν τις πρὸς ἄνδρα ἀδύνατον, ὃς οὔτε παρὼν οὔτε ἀπὼν ἐπιβλαβὴς ἢ ὠφέλιμός ἐστι.
Σε ταύρου κέρατο έκατσε κάποτε ένα κουνούπι.
Εκεί καλά θρονιάστηκε, δεν το κουνούσε ρούπι.
Κι όταν τον ταύρο ρώτησε να φύγει ή να μείνει,
ετούτη την απάντηση μ’ αδιαφορία του δίνει:
« Ούτε σαν ήρθες σ’ ένιωσα ούτε κι άμα πετάξεις.
Καλό σε μένα δεν μπορείς ούτε κακό να πράξεις ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου