Ἄρκτος καὶ ἀλώπηξ
Ἄρκτος μεγάλως ἐκαυχᾶτο ὡς φιλάνθρωπος ὤν, ἐπεὶ νεκρὸν σῶμα οὐκ ἐσθίει· πρὸς ὃν ἡ ἀλώπηξ εἶπεν· "Εἴθε νεκροὺς εἷλκες, ἀλλὰ μὴ τοὺ ζῶντας."
Οὗτος ὁ μῦθος πλεονέκτας τοὺς ἐν ὑποκρίσει καὶ κενοδοξίᾳ βιοῦντας ἐλέγχει.
Για την καλή της την καρδιά μια αρκούδα όλο καυχιέται
γιατί δεν τρώει πτώματα· φιλάνθρωπη περνιέται...
« Μα αν ήσουνα φιλάνθρωπη », κάποια αλεπού της λέει,
« νεκρούς μονάχα θα ’τρωγες κι όχι όποιον αναπνέει ».
Αυτούς που είναι υποκριτές ο μύθος κατακρίνει –
δε γίνεται τον ποταμό να υποκριθεί μια κρήνη...
*Το έργο είναι του Arthur Rackham (1867-1939)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου