Ο κύκνος

Κύκνος ἀντὶ χηνὸς ἀπαχθείς

Ἀνὴρ εὐπορῶν χῆνά τε ἅμα καὶ κύκνον ἔτρεφεν, οὐκ ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς μέντοι· τὸν μὲν γὰρ ᾠδῆς, τὸν δὲ τραπέζης ἕνεκεν. Ἐπεὶ δὲ ἔδει τὸν χῆνα παθεῖν ἐφ᾿ οἷς ἐτρέφετο, νὺξ μὲν ἦν, καὶδιαγινώσκειν ὁ καιρὸς οὐκ ἀφῆκεν ἑκάτερον. Ὁ δὲ κύκνος, ἀντὶ τοῦ χηνὸς ἀπαχθείς, ᾄδει τι μέλος θανάτου προοίμιον, καὶ τῇ μὲν ᾠδῇ μηνύει τὴν φύσιν, τὴν δὲ τελευτὴν διαφεύγει τῷ μέλει.  
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι πολλάκις ἡ μουσικὴ τελευτῆς ἀναβολὴν ἀπεργάζεται.

Πλούσιος τρέφει δυο πτηνά, να μην τα φάει η πείνα:
κύκνο για το τραγούδι του, για φαγητό μια χήνα.
Τη νύχτα που αποφάσισε τη χήνα του να σφάξει
μες στο σκοτάδι λάθεψε· τον κύκνο είχε αρπάξει.
Κι εκείνος άσμα τραγουδά, πρόλογο του θανάτου,
το λάθος φανερώνοντας έτσι στ’ αφεντικά του.
Το κύκνειο άσμα που ’ψαλε του ’σωσε το κεφάλι,
γιατί συχνά το θάνατο η μουσική αναβάλλει.