Ο ψεύτης βοσκός

Ποιμήν παίζων

Καὶ που παιδίον ποίμνια νέμον ἐφ᾿ ὑψηλοῦ τόπου ἱστάμενον πολλάκις ἀνέκραγε· Βοηθεῖτέ μοι, λύκοι. Οἱ δὲ ἀγρότεροι τρέχοντες ἐν τῇ ποίμνῃ τοῦτον ηὕρισκον μηδαμῶς ἀληθεύοντα. Τοῦτο δὲ πολλάκις τοῦ παιδὸς πραξαμένου, οἱ τοιοῦτοι συνήρχοντο καὶ ἀεὶ ψεῦδος εὑρίσκοντες ἀπήρχοντο. Μετὰ δὲ ταῦτα τοῦ λύκου προσελθόντος, ὁ παῖς ἐβόα· Ὁ λύκος, δεῦτε. Ἐπεὶ δὲ οὐδεὶς ἐπίστευεν οὐδ᾿ ἀπήρχετο βοηθῆσαι, ὁ λύκος ἀδείας λαβόμενος, εὐκόλως τὴν ποίμνην πᾶσαν διέφθειρεν. 

Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι τοσοῦτον οὐκ ὠφελεῖ τινα τὸ μὴ λαλεῖν τὰ ἀληθῆ ὅσον δεῖ φοβεῖσθαι μήπως ἐκ τούτου οὐδὲ τὰ ἀληθῆ λέγων εἰσακούσθῃ. 

 Συνήθειο είχε ένας βοσκός κόσμο να ξεγελάει
φωνάζοντας πως έρχεται λύκος τ’ αρνιά να φάει.
Τρομάζαν τότε οι χωρικοί και τρέχαν για βοήθεια
και μ' ανακούφιση άκουγαν πως δεν ήταν αλήθεια.
Κι όταν ο λύκος πράγματι να κυνηγήσει βγήκε
όσο κι αν φώναζε ο βοσκός, βοηθό του ούτ’ έναν βρήκε.
Γιατί νομίσαν όλοι τους πως πάλι ψέμα λέει.
Κι αν το κοπάδι του έχασε, που ήταν ψεύτης φταίει.

 Πώς να πιστέψεις άνθρωπο που σε παραμυθιάζει;… 
 Γιατί κι αλήθεια όταν πει, πάλι με ψέμα μοιάζει.

Το παιδί που πνιγόταν

Παῖς λουόμενος 

Παῖς λουόμενος ἐν ποταμῷ ἐκινδύνευε πνιγῆναι. Καὶ ἰδών τινα παροδίτην ἐπεφώνει· Βοήθησόν τι. Ὁ δὲ ἐμέμφετο τῷ παιδὶ τολμηρίαν. Τὸ δὲ παιδίον εἶπεν· Ἀλλὰ νῦν μοι βοήθησον· ὕστερον δὲ σωθέντα μέμφου. 

Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι μὴ μέμφου, πλὴν ἐλέει· καὶ γὰρ παράληκτον ποιεῖς τὸν λυπούμενον. 

Κάποτε σ’ έναν ποταμό μικρό παιδί πνιγόταν 

κι ένας που πέρναγε από κει την τόλμη του μεμφόταν: 

« Τι το ’θελες παιδάκι μου εδώ να κολυμπήσεις; » 

« Σώσε με πρώτα κι ύστερα να με κατηγορήσεις! » 

Αυτός που σφάλμα έκανε δε θέλει τη μομφή σου… 

Αν θέλεις, κατηγόρησε· μα πρώτα ευσπλαχνίσου.

Ο δειλός κυνηγός και ο ξυλοκόπος

Δειλός κυνηγός καί δρυτόμος

Λέοντός τις κυνηγὸς ἴχνη ἐπεζήτει• δρυτόμον δὲ ἐρωτήσας εἰ εἶδεν ἴχνη λέοντος καὶ ποῦ κοιτάζει, ἐφη• "Καὶ αὐτὸν τὸν λέοντά σοι ἤδη δείξω". Ὁ δὲ ὠχριάσας ἐκ τοῦ φόβου καὶ τοὺς ὀδόντας συγκρούων εἶπεν• " Ἴχνη μόνα ζητῶ, οὐχὶ αὐτὸν τὸν λέοντα". 

Ὅτι τοὺς θρασεῖς καὶ δειλοὺς ὁ μῦθος ἐλέγχει, τοὺς τολμηροὺς ἐν τοῖς λόγοις καὶ οὐκ ἐν τοῖς ἔργοις.

Λιοντάρι ψάχνει κυνηγός· ζητά από ξυλοκόπο 
αν κάπου είδε τα χνάρια του, να του ’δειχνε τον τόπο.
 Κι ο ξυλοκόπος πρόθυμα το ίδιο το ζώο του δείχνει.
 « Μα το λιοντάρι δε ζητώ· να δω μόνον τα ίχνη », 
είπε χλομός ο κυνηγός που ’χε κατατρομάξει.
 Συχνά στα λόγια ο τολμηρός, είναι δειλός στην πράξη.