Σελήνη καί μήτηρ
Σελήνη ποτὲ ἐδεῖτο τῆς ἑαυτῆς μητρὸς, ὅπως αὐτῆι χιτώνιον ὑφάνηι σύμμετρον. Ἡ δ᾿ εἶπεν· «καὶ πῶς σύμμετρον ὑφήσω; νῦν μὲν γὰρ ὁρῶ σε πανσέληνον, αὖθις δὲ μηνοειδῆ, ποτὲ δ᾿ ἀμφίκυρτον.»
Φουστάνι απ’ τη μάνα της ζητούσε η Σελήνη
να πέφτει ωραία πάνω της και χάρη να της δίνει.
« Φουστάνι τέτοιο ποιος μπορεί, κόρη μου, να σου υφάνει
σε χάση και πανσέληνο το ίδιο να σου κάνει;...»
Έτσι κι ο κάθε άνθρωπος συχνά πολύ αλλάζει
και με τις φάσεις που περνά, στο φεγγαράκι μοιάζει.
