Λύκος καί λέων
Λύκος ποτὲ ἄρας πρόβατον ἐκ ποίμνης ἐκόμιζεν εἰς κοίτην. Λέων δὲ αὐτῷ συναντήσας ἀφεῖλε τὸ πρὸβατον. Ὁ δὲ πόῤῥωθεν σταθεὶς εἶπεν· «Ἀδίκως ἀφείλου τὸ ἐμόν. «Ὁ δὲ λέων γελάσας ἔφη· «Σοὶ γὰρ δικαίως ὑπὸ φίλου ἐδόθη;»
[ Ὅτι ] ἅρπαγας καὶ πλεονέκτας λῃστὰς ἔν τινι πταίσματι κειμένους καὶ ἀλλήλους μεμφομένους ὁ μῦθος ἐλέγχει.
κι ένα λιοντάρι που πεινά, ορμά και του το παίρνει.
« Λιοντάρι μου, είναι άδικο – κλέβεις κάτι δικό μου! »
« Σάμπως κι εσύ το απέκτησες με χρήση κάποιου νόμου;...»
Δεν πρέπει κι ένας άνθρωπος που ’κανε μια αδικία
γι’ άλλον που έπραξε όμοια, να πει κατηγορία.
